Barbarismu [dae su lat.
barbarismus, gr.
barbarismós, der. de
bárbaros "istràngiu"] est sa forma de una paràula (chi non currispondet a sas règulas fonològicas o morfològicas de una limba o a sa traditzione lessicale sua), intrada, sena bisòngiu perunu, in una limba leende·la dae un'àtera.
Duncas, tenimus unu barbarismu, pro es. cando naramus
dopo/dopu (dae s'ita.) in càmbiu de su sardu
a pustis;
prima (dae s'ita.) in càmbiu de su sardu
in antis;
cuginu/a (dae s'ita.) in càmbiu de su sardu
fradile/sorrastra.
A pagu a pagu, su barbarismu nche cantzellat sa paràulas traditzionales o li càmbiat sentidu, leende·lu dae s'italianu: pro es.
nonnu perdet su valore de s'ita. "
padrino" e leat su valore de s'ita. "nonno", cundennende a sa morte su sardu patrimoniale
giaju,
mannoi,
manneddu e faghende intrare, in custa manera, s'italianismu
padrinu, chi cheret evitadu. Su resurtadu at a èssere negativu, sena perunu profetu pro su sardu, ca sos duos cuntzetos ita. "padrino" e "nonno" teniant unu currispondente in sardu dae sèculos, su primu
nonnu, su segundu
giaju,
mannoi,
manneddu. In custa manera, in su matessi tempus, perdimus paràulas chi esistiant e fiant bias finas a pagas deghinas de annos a como, pro nde leare una italiana (
padrinu) e a sa sarda (
nonnu) li cambiamus sentidu: duos dannos, no unu!
Su barbarismu, duncas, no agiuat sa limba sarda ma l'indebìlitat e la privat de s'identidade sua, cunvertende·la, a bellu a bellu, a su lèssicu italianu.
Cumpartzi custa noa cun sos amigos tuos